Henk Vos (Winschoten,1947) studeerde af als beeldhouwer aan de ABK “Minerva” te Groningen in 1973. Voor zijn eindexamenwerk kreeg hij de Drempelprijs van de Gemeente Groningen. In 1975 ging hij samenwerken met twee studiegenoten en werd er een kunstenaarsmaatschap opgericht. Doel van de samenwerking was door bundeling van krachten een plek te verwerven in het beeldende kunst circuit.

DE OPDRACHTENPERIODE (1975-1988)

De Kunstenaarsmaatschap(1975-1983)

De Kunstenaarsmaatschap maakte gebruik van een atelier in Sint Annen en verhuisde later naar een groot atelier in Zeerijp. De kunstenaars legden zich toe op het uitvoeren van kunstopdrachten in de openbare ruimte. In brainstormsessies werden ideeën voor kunstwerken en speelobjecten ontwikkeld waarbij voor de uitvoering gebruik werd gemaakt van materialen als natuursteen, baksteen, hout en polyester. Met name in de provincie Groningen zijn veel kunstwerken gerealiseerd die vooral opvallen door hun ludieke karakter en het kleurgebruik. Opvallend zijn de in vrolijke kleuren geschilderde grote polyester beelden zoals die in de wijk Sintmaheerd in Tolbert en bij een sporthal annex kindercreche in Hoogkerk zijn gerealiseerd. De beelden zijn gevormd uit polystyreen en daarna bekleed met glasvezelversterkte polyester en vervolgens beschilderd met autolak. De Kunstenaarsmaatschap werd opgeheven in 1983.

Opdrachten in de toeristisch-recreatieve sector (1983-1986)

Voor de uitvoering van een kunstopdracht in de gemeente Stadskanaal ging Henk Vos een samenwerkingsverband aan met een kunstschilderes-tekenares uit Onstwedde. Beide kunstenaars hadden een idee ingeleverd die veel overeenkomsten vertoonden. Van de opdrachtgever kwam de suggestie om de opdracht samen uit te voeren. Voor een toeristische fietsroute in Westerwolde (de Stroomdalroute) werden vervolgens een 20-tal informatiezuilen gerealiseerd, waarop fraaie illustraties werden aangebracht met informatie over allerlei aspecten van het omringende landschap.

Aansluitend hierop kwam de opdracht van Staatsbosbeheer om voor een nieuw te bouwen Informatiecentrum in Sellingen een expositie over het werk van SBB in Westerwolde te bedenken en vorm te geven. De vormgeving en het konsekwente gebruik van zeefdruktechnieken in deze expositie was erg vernieuwend ten opzichte van de tot dan toe gebruikelijke infocentra van Staatsbosbeheer.

Individuele opdrachten (1984-1988)

Beleidsadviserende rapporten

In deze periode ontstond bij veel gemeentebesturen de wens om een beter gebruik te maken van de toenmalige Beeldende Kunstenaarsregeling. De beleidsadviserende rapporten die Henk Vos in samenwerking met het Centrum Beeldende Kunst te Groningen opstelde gaven de gemeentebesturen een houvast bij het opzetten van een beeldende kunstbeleid. Het ging hierbij om voorstellen die varieren van de inschakeling van kunstenaars in onderwijsprojecten tot voorstellen voor de realisatie van kunstwerken in de gebouwde omgeving. Waar mogelijk werd aansluiting gezocht bij te realiseren planologische projecten zodat mogelijkerwijs een 1%-regeling voor de toepassing van kunst kon worden ingesteld.

AUTONOME KUNST (1988-heden)

Na een lange periode van opdrachtgericht werken, trekt Henk Vos zich geleidelijk aan terug uit het openbare kunstcircuit. Er volgt een periode van introspectie, zoeken en experimenteren. De persoonlijke emotie is hierbij het leidmotief. Hij experimenteert met allerlei verschillende materialen en “objets-trouvés”. Opvallend zijn de wandobjecten van schroot. Tevens is in deze periode de basis gelegd voor de techniek van kunstwerken in verlijmd underlayment, een methode waarbij lagen in de vorm gezaagd multiplex op elkaar worden gelijmd en bewerkt met de haakse slijper.

Indrukwekkend is verder de serie impulsieve “moddertekeningen”, ontstaan in de jaren 1992-1997. De expositie van dit “emotioneel dagboek” in 1997 bij Interprojekt in Eelde-Paterswolde onder de titel “Jaren van bezinning” kan worden gezien als een eindmarkering van dit tijdvak.

In de hierop volgende jaren ontstaan vooral kunstwerken in verlijmd underlayment. De afgeronde vormen en de tekening van de houtstructuren die ontstaan bij het werken met de haakse slijper leveren steeds weer boeiende resultaten op. Vaak bestaan de werken uit 2 onderdelen, die op enigerlei wijze in een emotionele of zelfs liefdevolle relatie tot elkaar staan, een emotionele relatie die door de afgeronde en geabstraheerde vormen tot zijn essentie is teruggebracht.

In de eerste jaren van het nieuwe millennium raakt Henk Vos geïnspireerd door het materiaal brons. Hij experimenteert o.a met blokken polystyreen waaruit een 4-tal grotere beelden ontstaat, met als thema ‘Spiralen van de Tijd’. In deze beelden is nog de abstracte, afgeronde vormentaal van zijn houten beelden te herkennen. Daarnaast ontstaan echter vooral kleinere bronzen beeldjes met een figuratieve vormgeving en met de mens als thema.

In het jaar 2005 komt er een einde aan het werken met verlijmd underlayment. Het wandobject ‘Dubbelgeluk’ is het laatste werkstuk in de serie kunstwerken in hout. Een open plek in het bos was jarenlang het atelier waarin deze werken tot stand kwamen. Tussen de oude eiken en beuken heerst nu weer rust.

Met het levensgrote beeld ‘De Takkenman’ geeft Henk Vos op toepasselijke wijze vorm aan de bekroning van deze episode. Het beeld in brons stelt een staande mannelijke figuur voor, met een huid van boomschors en het hoofd getooid met een boomkroon. Het symboliseert de eenheid der schepping en de verbondenheid van mens en natuur. De man is boom geworden, de boom een man. Het is de verzoening tussen geest en materie en van de vergankelijkheid met de onvergankelijkheid.
In 2007 besluit Henk Vos ‘De Takkenman’ in eigen beheer in brons af te gaan gieten. Het beeld heeft een hoogte van ca 450 cm en de kroon meet ca 500 cm in doorsnee. Dit omvangrijke project neemt in 2008 een aanvang en wordt in 2011 afgerond.

Grote bronzen beelden

Het beeld ‘De Takkenman’ inspireert Henk Vos tot het maken van nieuwe grote beelden. In 2007 ontstaat ‘Man met Vleugels’ met een hoogte van ca 300 cm en in de loop van 2008 ontwerpt hij een beeld dat is geïnspireerd op de positieve ontwikkelingen op het gebied van natuurbehoud, schoon water en een schone zee, getiteld: ‘De Liefde is terug’. Eind augustus van hetzelfde jaar komt weer een groot beeld gereed met de titel ‘Vrouw op takken’, een beeld van 3,5 meter hoog. Dit beeld wordt in 2012 in brons afgegoten en geplaatst in het Rosarium te Winschoten. In 2013 wordt het door de gemeente aangekocht. In de loop van de tijd ontstaan ook weer diverse kleinere bronzen beelden…..